'Hij zette een pistool tegen mijn hoofd en zei: ssst…’
Don de Wilde werkt al 36 jaar als vrachtwagenchauffeur. Twee jaar geleden werd zijn vracht in België gestolen door criminelen met wapens. Nu rijdt hij weer elke dag, maar hij blijft denken aan het risico criminelen tegen te komen: “Ik zorg altijd dat ik niet dicht bij de bosjes parkeer.”
Je werkt bij een transportbedrijf. Welke routes rijd je vooral?
“Ik zit in het koel- en vriestransport en rijd vooral met vlees en vis, groenten en fruit en bloemen en planten. De meeste ritten gaan naar Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Zwitserland, Italië en Spanje.
“Omdat het om versproducten gaat, hoor je vaak pas kort van tevoren over een nieuwe klus. Het is nu maandag. Vrijdag hoorde ik bijvoorbeeld dat ik vanochtend 24 kisten bananen moest ophalen in Vlissingen. Morgen moet ik die afleveren in Midden-Frankrijk.”
Tussen bananen wordt nog weleens drugs verstopt. Maak je je daar zorgen over?
“Natuurlijk denk je eraan, als je zo’n bananenopdracht krijgt. Een paar maanden geleden vonden ze bij een collega van een ander transportbedrijf nog 300 kilo coke in zijn lading. Op een route die ik zelf ook vaak rijd. Dat had ook bij mij kunnen zijn... Je kunt er weinig tegen doen. We kennen onze klanten goed - we vertrouwen ze. Maar ook bij een klant hoeft er maar 1 persoon te zijn die iets illegaals in een doos wil verstoppen.”
Heb je zelf weleens met zo’n situatie te maken gehad?
“Voor zover ik weet, heb ik nog nooit iets illegaals vervoerd. Maar soms heb je vermoedens. Jaren geleden werd ik gevraagd voor een verhuizing van Barcelona naar Nederland. Ik reed ook toen al met een koelwagen, dus dat was best verdacht. Toen ik moest laden uit een garagebox, stuurden ze me weg met 100 euro contant geld. Om te lunchen.”
“Ik vond dat vreemd en voelde me er niet goed over. Dus toen ik met een volle vrachtwagen onderweg was naar Spanje, besloot ik toch de Douane in Nederland te bellen. Die hadden snel contact met de Douane in Spanje om mij van de weg te halen. Ze doorzochten mijn hele trailer en cabine met speurhonden. Er werd niets gevonden.”
2 jaar geleden was je slachtoffer van een ladingdiefstal. Wat gebeurde er?
“Het ging om een transport tussen Nederland en Frankrijk. Op de heenweg had ik bloemen en planten mee. Op de terugweg werd ik gevraagd een lading autobanden mee te nemen. Onderweg in België zat ik aan mijn maximale rijtijd. Ik stopte op een parkeerplaats en zette mijn wekker voor 5 uur ‘s ochtends. Toen ik wakker werd, zag ik meteen dat er een auto naast mijn trailer stond. En dat de deur van de trailer open stond.”
“Ik vloog direct uit de cabine. Heel dom natuurlijk, maar je handelt in een reflex. De eerste persoon die ik zag, gooide een autoband naar me. De tweede zette een pistool tegen mijn hoofd. Het enige wat hij zei was: ssst... Vervolgens zijn ze gevlucht. Ik heb het kenteken nog genoteerd en de politie gebeld. Er waren 800 autobanden uit mijn trailer weg.”
Wat heeft deze gebeurtenis met je gedaan?
“Ik zat anderhalve week thuis en ben toen weer gaan werken. Ik deelde mijn verhaal nog met Slachtofferhulp en heb het geluk dat een vriendin van mij psycholoog is. Ik heb goede gesprekken met haar gehad. Na ongeveer 4 maanden kon ik bij de politie de autobanden ophalen die waren gebruikt voor sporenonderzoek. Daar op kantoor kreeg ik een bakkie koffie en vroegen ze hoe het met me ging. Toen klapte ik toch weer in elkaar.”
“Als vrachtwagenchauffeur ben je veel alleen. Zeker als je ’s nachts rijdt, heb je alle tijd om te piekeren. Met collega’s heb je het ook niet over dit soort dingen. We zijn stoere mannen, dan praat je niet over je gevoel.”
Hoe veilig voel je je nu, als je werkt?
“Uiteindelijk kun je niet zoveel doen. Je blijft kwetsbaar. Betere sloten stoppen criminelen niet. Het enige wat je kunt doen is goed opletten. Vaak in je spiegel kijken of je iets verdachts ziet. En goed nadenken waar je parkeert. Op steeds meer plekken hangen beveiligingscamera’s, maar die zien niet alles. Plekken tegen de bosjes aan, daar parkeer ik liever niet. Maar soms heb je geen keuze. En die ene parkeerplaats waar ik bestolen werd; daar slaap ik niet meer. Al zit ik 100 keer over maximale rijtijd heen.”